erich44 napisał/a:A jak jest z wytrzymałościom tego polini jest większa od airsala czy mniejsza od airsala ? a jak z mocom między polini a airsal .
Narzędnik
Narzędnik występuje w wielu połączeniach z przyimkami (np. "czapka z pomponikiem" – tzw. sociativus; często zastępowany biernikiem w sposób podobny, jak miejscownik, np. "pod budą" – "pod budę"), ale też samodzielnie jako określenie sposobu, narzędzia, czasu itd. (np. "jeść widelcem"), jako dopełnienie bliższe (np. "zarządzać domem", "pracować nocami") oraz w funkcji orzecznika (np. "jest marynarzem").
Końcówki narzędnika l.p.
Sytuacja męskie i nijakie żeńskie
Końcówka -em -ą
Przykłady psem, stołem, bogiem, mlekiem, błotem małpą, kaszą, myszą
Rzeczowniki męskie o odmianie żeńskiej mają końcówkę -ą, np. poetą, satelitą, Jagiełłą, także sędzia – sędzią.
W liczbie mnogiej narzędnik ma końcówkę -ami (psami, małpami, kamieniami, drzewami), wyjątkowo -mi (przyjaciółmi, gośćmi, ludźmi, braćmi, księżmi, końmi, liśćmi, pieniędzmi, dziećmi, dłońmi, kośćmi). Spotyka się też (zwykle w książkach) archaiczną końcówkę -y (ostatnimi czasy, Z włosy białymi, z skrzydły złotymi...).
Jak widzisz, nie ma końcówki -om. Jedyne zdanie, w którym można zastosować końcówkę -om, to gdy podczas wycieczki do miasta (np. do Krakowa, Warszawy, etc) powiesz koledze: "ten zapach ze studzienki kojarzy mi się z mojom wsiom". W tej chwili i w takiej kombinacji, nawet Miodek by się zgodził ze specyficzną odmianą, zarówno rzeczownika, jak i zaimka.
